جایابی بهینه واحدهای تولید پراکنده بر اساس معیارهای قابلیت اطمینان

نوآوری های فنی و تغییرات اقتصادی و زیست محیطی و مشکلات ناشی از احداث و نگهداری نیروگاه های بزرگ و تلفات زیاد شبکه های سراسری انتقال و توزیع باعث ورود روزافزون منابع تولید پراکنده در سیستم های قدرت شده است. واحدهای تولید پراکنده تأثیرات قابل توجهی از جمله کاهش تلفات و بهبود پروفایل ولتاژ و به خصوص بهبود قابلیت اطمینان را روی شبکه های توزیع به وجود می آورند. این بهبود پارامترهای سیستم به مشخصات، تکنولوژی و مکان اتصال به شبکه این واحدها وابسته است. که این امر موید ضرورت مکان یابی و ظرفیت یابی مناسب واحدهای تولید پراکنده در کم ترین هزینه تحمیلی به سیستم می باشد. به علت ساختار غالباً شعاعی شبکه های توزیع در صورت رخ دادن خطا به جهت عدم امکان بازیابی بار، خاموشی های طولانی مدت به مشترکین اعمال می شود. واحدهای تولید پراکنده می توانند با تأمین انرژی مصرف کنندگان پایین دست، مدت زمان خاموشی ها و تعداد مصرف کنندگان که تحت تأثیر خطا قرار می گیرند را کاهش داده و شاخص های قابلیت اطمینان را کاهش می دهد. در پژوهش حاضر از دو روش الگوریتم ژنتیک (ga ) و الگوریتم بهبود یافته جهش قورباغه (msfla ) برای جایابی واحد های تولید پراکنده، در سیستم توزیع استفاده می شود. جایابی با تعداد و اندازه های متغیر منابع تولید پراکنده انجام می پذیرد. در روش پیشنهادی از بهینه سازی چند هدفه با استفاده از ضرایب وزنی برای ترکیب چندین تابع هدف به عنوان تابع هدف کلی استفاده شده است. تابع هدف کلی از چهار زیر تابع شاخص متوسط تعداد دفعات خاموشی سیستم ( saifi)، شاخص متوسط مدت زمان خاموشی ( saidi)، شاخص متوسط انرژی تأمین نشده سیستم (aens ) و شاخص هزینه سرمایه گذاری و هزینه تعمیر و نگهداری و هزینه بهره برداری منابع تولید پراکنده تشکیل شده است. در این پایان نامه روشی برای محاسبه شاخص های قابلیت اطمینان ارائه شده است. همچنین از سیستم نمونه 34 باسهieee برای اثبات کارایی روش پیشنهادی استفاده شده است. نتایج حاصل بهبود قابل ملاحظه ای را در شاخص های قابلیت اطمینان سیستم در کم ترین هزینه تحمیلی به سیستم را نشان می دهد. در پایان پژوهش با مقایسه نتایج حاصل از دو الگوریتم پیشنهادی اعمال شده به مسئله ، کارایی الگوریتم بهبود یافته جهش قورباغه نشان داده شده است.